Κυριακή 25 Αυγούστου 2013

The Justin Experience

    Να ακούσετε τον καινούργιο δίσκο του Justin Timberlake. Το εννοώ. Δεν τρολλάρω, μιλάω ειλικρινά. Είναι και γαμώ τους δίσκους, είναι "σοβαρή" pop μουσική, παίζει να σε κάνει να σηκωθείς και να ξεκινήσεις μαθήματα χορού. You never know.  Επιπλέον τον Justin τον "πάμε" με τα χίλια. Ξέρεις ανήκει σε αυτή την κατηγορία των outsiders (μουσικών outsiders), οι οποίοι παρότι δεν παίζουν την αγαπημένη μας μουσική, τους συμπαθούμε επειδή είναι απλά γαμάτοι τύποι. Ακομπλεξάριστοι, με τεράστιο εμπορικό εκτόπισμα αλλά όχι ψωνισμένοι εγωπαθείς. Με λίγα λόγια μιλάμε για καλά παιδιά.
     Ο εν λόγω κύριος έχει αποδείξει τα από πάνω αρκετές φορές. Και το ηθοποιηλίκι το έχει, και τα guest του στους Lonely Island είναι απολαυστικά, και τα σκετσάκια στα late night shows της αμερικάνικης TV είναι ωραία οπότε όλα καλά. Α ναι, ξέχασα το πιο σημαντικό που μας αφορά. Τον έχουν διασκευάσει οι Dillinger Escape Plan. Δικοί μας αυτοί, κάτι θα ξέρουν. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι στράφηκα στον Justin (και καλά έκανα) επειδή metal δεν έχω ιδιαίτερη όρεξη να ακούσω. Φέτος έχουν κυκλοφορήσει υπεραρκετοί καλοί δίσκοι, συμπαθητικοί δίσκοι, δίσκοι που θέτουν υποψηφιότητες για λίστες στο τέλος της χρονιάς, δίσκοι που βάζουν θεμέλια για κάτι καλύτερο στο μέλλον αλλά at the end of the day μένουμε στο "καλοί δίσκοι".
     Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ άλλα καλά άλμπουμ. Ας είναι μέτριοι, κακοί ή αριστουργήματα. Δεν μπορώ άλλο αυτό το "ναι ωραίο είναι, έχει καλή παραγωγή, ωραίο παίξιμο, όμορφες συνθέσεις" κτλ. Διάολε θέλω κάτι να με αρπάξει από τα μούτρα και να το ακούω στο repeat για 2 μήνες σερί. Όπως είχε γίνει με το Blackening, με το Crack The Skye και για να πάω και λίγο πιο πίσω με το Lateralus. To ξέρω ότι μπορεί να ακούγομαι σαν γκρινιάρης κωλόγερος αλλά μου λείπει αυτό που θα με κολλήσει στον τοίχο. Ειδικά φέτος που η προσωπική μου λίστα ήδη ξεχειλίζει (τον Δεκέμβριο ετοιμάζομαι για χαρακίρι) 2-3 δίσκους έχω ακούσει περισσότερο από τους άλλους. Από εκεί και πέρα έχω συμβιβαστεί με το ΟΚ, sounds good.
    Γι αυτό σου λέω να ακούσεις τον Justin. Όταν βρίσκεσαι σε κατάσταση μουσικής απαλεψιάς κοίτα τριγύρω και ψάξου. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα βρεις και που θα καταλήξεις μαζί του. Σκέψου το και αλλιώς: επενδύεις σε κάτι που είναι έξω από τα νερά σου και στο τέλος καταλήγεις να ξανακυλήσεις στον metal βούρκο με περισσότερη όρεξη. Όπως και να έχει, άκου το Mirrors, take a break από τα ίδια και τα ίδια και βαφτίσου ανοιχτόμυαλος. Θα σου κάνει καλό.
                                  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου