Τελευταία δεν την παλεύω καθόλου με τα mission statements που βλέπω στο facebook. Δηλώνω ένοχος, έχω χρησιμοποιήσει και εγώ ανάλογες ατάκες τύπου "μισό ανέκδοτο- μισή αλήθεια" αλλά πλέον έχω φτάσει στα όρια μου. Φωτογραφία με φόντο ένα θολωμένο (photoshopιασμένο για την ακρίβεια) ηλιοβασίλεμα και πρώτο τραπέζι πίστα μια φράση όπως "το ήξερα ότι θα ερχόσουν, γι αυτό περίμενα". Θέλω να γεμίσω το κείμενο μέχρι το τέλος με ερωτηματικά αλλά θα συγκρατηθώ. Το φιλέτο της υπόθεσης είναι ότι ουσιαστικά έχουμε γεμίσει τη ζωή μας με αποφθέγματα. Ok, πες ότι ποστάρεις κάτι που είπε ο Freddy Mercury και συμφωνείς με αυτό. No problem. Θα σου κάνω και like. Μπορεί και να το κλέψω. Αλλά όταν βλέπω το γνωμικά όπως " δεν έχω γάλα στο ψυγείο, δεν γαμιέται", αναρωτιέμαι σαν γεροπαράξενος που έχουμε καταλήξει. Πλασάρουμε σαν marketing geeks διάφορα words to live by, τα οποία ακόμα και να είναι σωστά, δεν τα εφαρμόζουμε. Αλλιώς δεν θα ήμασταν μπροστά από μια οθόνη να κάνουμε ηλεκτρονικές δηλώσεις. Τις προάλλες είδα σε profile κοπέλας το εξής: " σβήσε τον υπολογιστή, βγες στους δρόμους και ερωτεύσου". Προφανώς αντί να το κάνει, είπε να το κοινοποιήσει πρώτα ώστε να μάθουμε τι θα κάνει η γοργόνα όταν βγει στη στεριά. Και να μην ερωτευτεί δηλαδή, who cares; Ατελείωτες άχρηστες πληροφορίες παντού. Παντού όμως.
Και κάπου εδώ πέφτεις στα γόνατα και ευχαριστείς τον θεό του rock που δημιούργησε τους Clutch και τους έστειλε στην μίζερη καθημερινότητα μας. Και εδώ έρχεται η ειρωνεία να σκάσει στα μούτρα μου: κάτσε άκου τον Neil να μιλάει/τραγουδάει και θα δεις ότι πάνω κάτω πολλά από αυτά που λέει είναι κάπως σαν τις ατάκες που λέγαμε παραπάνω. Γιατί όμως όταν ακούω να τα ξεστομίζει, παραμένοντας cool (χωρίς να έχει ίχνος από αυτό που λέμε στυλ), τα πιστεύω και συμπάσχω; Ι'm an earth rocker λέει. Ναι γαμώτο είσαι. Το πιστεύω. Ειλικρινή δήλωση. Όχι hipster νοοτροπία σε -και καλά- ψευτοκουλτουριάρικες δηλώσεις και στίχους οι οποίοι "μιλάνε πραγματικά στην καρδιά εάν κοιτάξεις πέρα από το πέπλο της εξπρεσιονιστικής ανακούφισης που νιώθεις κάθε φορά που συναναστρέφεσαι με όμοιους σου". Ψόφος.
Αυτό όμως που με τσαντίζει ακόμα περισσότερο είναι αυτοί που ακούν Clutcη επειδή είναι cool και κάνουν sold out συναυλίες όταν έρχονται στην Ελλάδα. Όταν τραγουδάς στίχους που δεν καταλαβαίνεις από μια ειλικρινή κατάθεση rock n roll ψυχής (χωρίς ίχνος σνομπισμού και ψευτοrockstar) επειδή αυτοί με τα μούσια είναι hot όνομα, τότε θα έπρεπε να σε πάρουν στο κυνήγι τίποτα μηχανόβιοι τύπου Sons Of Anarchy μπας και ισιώσεις. Θα μου πεις, άσε τον καθένα να κάνει ότι γουστάρει. Χμμμ...δεν νομίζω. Χορτάσαμε ποζεριλίκια και συμπεριφορές καβαλημένων καλαμιών και έχουμε σκάσει λες και βγήκαμε από ταβέρνα. Λίγα είναι τα true (όχι αυτά που νομίζεις) μουσικά φρούρια που μας έχουν μείνει, δεν θα πέσουμε αμαχητί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου