The establishment...
Metallica- Όσο επιτυχημένη και αν ήταν η επιστροφή με το Death Magnetic, έχουν ήδη περάσει 6 χρόνια από τότε. Προφανώς γι'αυτό το λόγο μας έχουν ταράξει στα live DVD's. Αν δεν μένει το όνομα σου στην επιφάνεια με κυκλοφορίες και ασταμάτητες περιοδείες, το έχεις χάσει το παιχνίδι. Έχουν αράξει σαν βασιλιάδες στον θρόνο τους αλλά αν δεν βγει σύντομα καινούργιο υλικό, θα πιάσουν αράχνες. Megadeth- Είμαι σίγουρος ότι Mustaine έχει κάνει την εξής σκέψη: " Επίπεδα δημοτικότητας τύπου Countdown To Extinction δεν ξαναπιάνουμε. Και οι πέτρες το ξέρουν αυτό. Πόσα χρονάκια μας μένουν; 5-6 ακόμα; Οk, το πρόγραμμα τότε έχει: δίσκο κάθε 2 χρόνια, περιοδείες χωρίς τελειωμό να μαζέψουμε ότι φράγκα μπορούμε και άσε τους άλλους να μαλλιοτραβιούνται". Slayer- Πως μπορείς μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να μετονομαστείς από την πιο ακραία μπάντα στην πιο ακραία φούσκα τύπου Big Bubble. Ενώ μέχρι πριν λίγα χρονάκια έγινε η επιστροφή του original line up και η δημιουργία 2 γαμάτων δίσκων μέσα στα σωστά πλαίσια, ο χοντρός το παρατράβηξε. Γεια σου Jeff, γεια σου Dave, hello ξανά status 90's. Anthrax- Να μου το θυμηθείς ότι για όσο συνεχίσουν ακόμα οι Άνθρακες θα αλλάξουν άλλες 2 φορές μέλη. Σίγουρα. Μετά το Worship Music μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει μια σχετική σταθερή δραστηριότητα και το Anthems EP είναι απολαυστικότατο.
Inside The Middle Age
Lamb Of God- Οk, το ξέρουμε ότι ο τίτλος για την καλύτερη metal μπάντα σήμερα τους ανήκει αλλά ως γνωστόν είναι πιο δύσκολο να κρατηθείς στην κορυφή παρά να φτάσεις σε αυτήν. Το Resolution ήταν ένα μικρό σκαλοπάτι πιο κάτω από το Wrath αλλά δεν παύει να είναι δισκάρα. Για καινούργιο δίσκο στο προσεχές μέλλον ξέχνα το. Προς το παρόν πρέπει να περιοδεύσουν ασταμάτητα μέχρι και στην Τανζανία για να ξεπληρώσει ο Randy τα δικαστικά έξοδα. Machine fucking Head- Οι Καλιφορνέζοι θα μπορούσαν να είναι το αντίστοιχο ενός παλμογράφου. Από εκεί που έκαναν εντυπωσιακό μπάσιμο στη σκηνή και μέσα σε λίγα χρόνια έπεσαν στα τάρταρα εξαιτίας του (κακού) φλερτ με το nu, μέσα στην επόμενη δεκαετία βγάλανε δισκάρες και ένα ήδη κλασσικό (βλέπε Blackening), και πλεόν θεωρούνται ένα σταθερό live θηρίο. Κρίσιμο είναι βέβαια το τι θα κάνουν μετά την αποχώρηση του Adam-πιο μεγάλο μπράτσο μόνο σε body building- Duce. Λογικά δεν τους φοβόμαστε. Slipknot- Τους ξεχάσαμε λίγο,ε; Λογικό είναι. Να μου το θυμηθείς ότι και να ζούσε ακόμα ο Paul Gray θα βρίσκονταν στο τέλμα που είναι σήμερα. O Corey δίνει βάση στους Stone, που και που κάνουν και κανένα live αλλά μέχρι εκεί. Η ιστορία λέει ότι κλασσικά σε 2-3 χρόνια θα κάνουν δυνατό comeback με αξιοπρεπές δίσκο και θα ακολουθήσει εξοντωτική περιοδεία. Θα υπάρχει η ίδια φανατίλα όμως ή θα τους βλέπουμε πλέον σαν classic arena rock show; Trivium- Οι Trivium είναι σαν την γκόμενα που είχες ερωτευτεί παράφορα, η σχέση σας απογειώθηκε, και εκεί που ήσουν έτοιμος ότι να της κάνεις πρόταση γάμου σε σύντομο χρονικό διάστημα, αυτή έγινε πιο ρουτινιάρα και από την μέρα της Μαρμότας. Κάπου εκεί ξενέρωσες, χωρίσατε, αλλά όποτε την ξαναπετυχαίνεις καταλήγετε στο κρεβάτι επειδή κάνει απολαυστικό sex. Με λίγα λόγια περιμένουμε τον καινούργιο δίσκο αλλά όχι με την κάψα που είχαμε παλιά. Αν και κάτι μέσα μας λαχταράει να ακούσουμε ένα αριστούργημα (απλά δεν το διατυμπανίζουμε). Chimaira- Σημαντική σημείωση: Οι Chimaira δεν μπαίνουν σε αυτή τη κατηγορία με βάση εμπορικά κριτήρια. Μπαίνουν επειδή είναι μπαντάρα. Και όσο και αν είχαν πάντα προβλήματα μεταξύ των μελών, όσο και αν δεν είχαν ποτέ την απήχηση που έπρεπε να είχαν, έχουμε ακόμα πίστη και περιμένουμε το καινούργιο δίσκο που θα βγει λογικά φέτος.
Killswitch Engage- Όλα μοιάζουν ιδανικά. Rebirth indded. Ο άσωτος υιός επέστρεψε, το καινούργιο άλμπουμ είναι λουκούμι και όλα θυμίζουν 2004. Καιρός ήταν. Δεν περιμένουμε τίποτα τρομακτικά μεγάλο, αλλά μας θυμίζουν όλα αυτά που αγαπήσαμε την προηγούμενη δεκαετία και αυτό είναι αρκετό. Mastodon- Η πιο ξεχωριστή περίπτωση. Δεν μοιάζεις με καμία άλλη μπάντα εκεί έξω, έχεις κυκλοφορήσει επικά αριστουργήματα αλλά στοιχηματίζω το δεξί μου αυτί πως αν έκανες καλύτερα live θα είχες μεγαλύτερο κοινό να σε ακολουθεί. Αλλά πλέον κανείς μας δεν νοιάζεται. Μας αρκεί η σταθερή ποιότητα. Κανείς δεν είναι τέλειος αλλά σας αγαπάμε ρε.
Youngblood
As I Lay Dying- Εγγύηση. Σε όλα τα επίπεδα. Απλά κάτι λείπει ρε γαμώτο για να μπουν στο επόμενο club. Μακάρι αργά η γρήγορα να τα καταφέρουν. Between The Buried And Me- Αν ήμουν στην θέση τους δεν θα ανησυχούσα για τίποτα. Το μόνο που χρειάζεται είναι κάτι σαν την κωλοφαρδία των Tool για να πιάσουν μεγαλύτερο κοινό. Με τέτοια τραγούδια είναι λίγο δύσκολο αυτό. Avenged Sevenfold- Το alter ego των Bullet For My Vallentine σε αμερικάνικη version; Όσο και να είναι love or hate περίπτωση, έχουν καταφέρει αυτό που θέλουν. No1 σε Billboard και αν όλα πάνε καλά, περιοδείες μέχρι το τέλος σε μεγάλες αρένες με φανατισμένα 16χρονα από κάτω να κάνουν sold out. The Black Dalhia Murder- Job For A Cowboy- Τις έχεις τις ικανότητες, έχεις τo σωστό timing, το μόνο που μένει είναι αυτό το ρημάδι βήμα παραπάνω. Μακάρι να γίνει σύντομα αν και δεν είμαι σίγουρος αν συμβεί ποτέ. Προφανώς μιλάω για τον εμπορικό τομέα.
The Fallen Ones
Shadows Fall- Τον λόγο αυτής της πτώσης δεν θα μπορέσω να τον καταλάβω ποτέ. Μια χαρά δημοτικότητα είχαν (στην Αμερική τουλάχιστον), οι δίσκοι τους πουλούσαν σαν φρέσκια κουλούρια, και ξαφνικά τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια σιωπή. Βγάλανε πέρσι δίσκο ο οποίος κινήθηκε σε μέτρια επίπεδα και προς το παρόν περιμένουμε. Σίγουρη marketing λύση που μπορώ να προτείνω: διαλύστε και σε 2 χρονάκια κάντε ένα reuinion. Εγγύηση. Devildriver- Ιστορία μου, αμαρτία μου. Όταν τους είχα πρωτοακούσει την περίοδο που κυκλοφορούσε το ομώνυμο ντεμπούτο τους, δήλωσα ορκισμένος fan. Οι επόμενοι 2 δίσκοι επιβεβαιώσαν την επένδυση μου και ενώ κάνανε ασταμάτητο touring, παίζοντας στα μεγαλύτερα φεστιβάλ κτλ, άρχισαν να βγάζουν δίσκους αλά Deep Purple στα 70's (δηλαδή 2 μέσα σε ένα χρόνο) και η έμπνευση πήγε περίπατο. Ο Dez έκανε και ένα reunion με τους Coal Chamber, άσε....σκέτο ναυάγιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου