OK. Όταν οι Tool είχαν αρχίσει να εμφανίζονται όλο και πιο συχνά στο μουσικό μας σύμπαν και σιγά σιγά να εισχωρούν στην καθημερινότητα μας, είχαμε μυριστεί ότι κάτι τρέχει με αυτούς τους 4 περίεργους τύπους. Τραγούδια με μέσο όρο διάρκειας πάνω από τα 6 λεπτά, η πιο weird σκηνική παρουσία σε live που μπορούσες να δεις, συνεντεύξεις πουθενά, videoclips από άλλο πλανήτη και το κερασάκι στην τούρτα; Καθολική επιτυχία στο mainstream και στο all around-metal-alternative-prog πες το όπως θες μουσικό στερέωμα.
Και μετά όπως είναι φυσικό μάθαμε για τα καλά τον κύριο Keenan. Δεν ξέρω τι έχει μέσα αυτό το κρασί που παράγει στην Arizona αλλά εάν έχει σαν αποτέλεσμα να μας παραδίδει δισκους σαν το Conditions of my parole, τότε βρήκε το holy grail της έμπνευσης. Έχοντας υπόψη τους Puscifer στο παρελθόν, τους είχα καταχωρήσει μέσα στο μυαλό μου στην ίδια κατηγορία με τους A Perfect Circle.
Με λίγα λόγια ούτε κρύο ούτε ζέστη. Εάν το πιο ενδιαφέρον που μπορούσαν να μου προσφέρουν οι μεν ήταν ένα συμπαθητικό τραγούδι με την συμμετοχή της Milla Jovovich (το οποίο παραδέχομαι ότι το ρεφρέν του το έχω σιγοτραγουδήσει αρκετές φορές) και οι δε μια ομολογουμένως ενδιαφέρουσα διασκευή (ναι, ΔΙΑΣΚΕΥΗ) του Imagine(τι πάει να πει ποιου;), τότε sorry αλλά πάω πάσο. Ενώ το αυτί μου λαχταρούσε να ακούσει μια τουλάχιστον καινούργια νότα των Tool και ενώ κοίταζα ξανά και ξανά το ημερολόγιο για να δω αν έχουν περάσει αυτά τα καταραμένα 5 χρόνια, δεν είχα ούτε ιδιαίτερη όρεξη, ούτε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να ψάξω περαιτέρω τα projects του κύριου Maynard. Είχα πολύ περισσότερους λόγους για να τα αποδοκιμάσω( φωνάζοντας οπαδικά: άστα αυτά ρε μάγκα! Βρες τους άλλους 3 και φτιάξτε κάτι να μαζεύουμε τα μυαλά μας από το πάτωμα!) παρά να ασχοληθώ με καλή διάθεση.
Και μετά εμφανίζεται από το πουθενά πριν λίγους μήνες το Conditions... οι πρώτες ακροάσεις ήταν καθαρά διερευνητικές. Μετά από λίγο όμως εθίστηκα. Πολύ απλά όταν υπάρχουν τραγούδια όπως το Telling Ghosts και το ομώνυμο ήταν αδιανόητο να μην με αγκιστρώσουν με τα πιασιάρικα σημεία τους.
Και αυτό ήταν μόνο η αρχή διότι αφού οι ακροάσεις του δίσκου συνεχίστηκαν κατέληξα ότι υπάρχουν κάποια βασικά πράγματα (τα οποία παίζουν ρόλο για μένα όσον αφορά την μουσική): ατμόσφαιρα και δομή. Ατμόσφαιρα διότι όλο αυτό το trip hop-rock-industrial πιάτο έχει τις κατάλληλες δόσεις από το κάθε είδος και κυρίως χρησιμοποιούνται εκεί που πρέπει. Ειδικά εάν το ακούσεις βράδυ με ακουστικά και χαμηλό φωτισμό, έχει το χάρισμα να σε ταξιδέψει. Τώρα όσον αφορά την δομή, πιστεύω ότι είναι δίσκος ο οποίος ακούγεται μονορούφι. Η σωστή στρατηγικής σημασίας σειρά με την οποία έχουν τοποθετηθεί τα τραγούδια σε κάνει να λησμονείς εκείνες τις παλιές χρυσές εποχές που έπαιρνες τον δίσκο, τον έβαζες να παίζει, διάβαζες το booklet και πραγματικά δενόσουν μαζί του. Ήξερες ότι στο 4 είναι το τάδε τραγούδι και για κανένα άλλο λόγο δεν θα έπρεπε να βρίσκεται πιο μετά η πιο πριν. Το 4 έπρεπε να είναι στο 4. Τέλος.
Προσοχή: ο δίσκος δεν είναι αυτό που λέμε αριστούργημα. Υπάρχουν κάποια ψιλοαδιάφορα σημεία αλλά ευτυχώς είναι ελάχιστα. Επίσης δεν προσφέρεται για headbanging και λοιπές ασχολίες.Με λίγα λόγια μιλάμε για κάτι πιασάρικο, ευκολοάκουστο( σχετικό είναι αυτό βέβαια), το οποίο προέρχεται από αγαπημένο καλλιτέχνη. Και όσο και αν κέρδισε χρόνο από αρκετή γκρίνια μέχρι το καινούργιο Tool, όταν φτιάχνει τέτοιο κρασί και τέτοια videoclips σαν το ομώνυμο του δίσκου, τότε συγχωρούνται όλα .http://www.youtube.com/watch?v=7E-_J5WWkoc
Και μετά όπως είναι φυσικό μάθαμε για τα καλά τον κύριο Keenan. Δεν ξέρω τι έχει μέσα αυτό το κρασί που παράγει στην Arizona αλλά εάν έχει σαν αποτέλεσμα να μας παραδίδει δισκους σαν το Conditions of my parole, τότε βρήκε το holy grail της έμπνευσης. Έχοντας υπόψη τους Puscifer στο παρελθόν, τους είχα καταχωρήσει μέσα στο μυαλό μου στην ίδια κατηγορία με τους A Perfect Circle.
Με λίγα λόγια ούτε κρύο ούτε ζέστη. Εάν το πιο ενδιαφέρον που μπορούσαν να μου προσφέρουν οι μεν ήταν ένα συμπαθητικό τραγούδι με την συμμετοχή της Milla Jovovich (το οποίο παραδέχομαι ότι το ρεφρέν του το έχω σιγοτραγουδήσει αρκετές φορές) και οι δε μια ομολογουμένως ενδιαφέρουσα διασκευή (ναι, ΔΙΑΣΚΕΥΗ) του Imagine(τι πάει να πει ποιου;), τότε sorry αλλά πάω πάσο. Ενώ το αυτί μου λαχταρούσε να ακούσει μια τουλάχιστον καινούργια νότα των Tool και ενώ κοίταζα ξανά και ξανά το ημερολόγιο για να δω αν έχουν περάσει αυτά τα καταραμένα 5 χρόνια, δεν είχα ούτε ιδιαίτερη όρεξη, ούτε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να ψάξω περαιτέρω τα projects του κύριου Maynard. Είχα πολύ περισσότερους λόγους για να τα αποδοκιμάσω( φωνάζοντας οπαδικά: άστα αυτά ρε μάγκα! Βρες τους άλλους 3 και φτιάξτε κάτι να μαζεύουμε τα μυαλά μας από το πάτωμα!) παρά να ασχοληθώ με καλή διάθεση.
Και μετά εμφανίζεται από το πουθενά πριν λίγους μήνες το Conditions... οι πρώτες ακροάσεις ήταν καθαρά διερευνητικές. Μετά από λίγο όμως εθίστηκα. Πολύ απλά όταν υπάρχουν τραγούδια όπως το Telling Ghosts και το ομώνυμο ήταν αδιανόητο να μην με αγκιστρώσουν με τα πιασιάρικα σημεία τους.
Και αυτό ήταν μόνο η αρχή διότι αφού οι ακροάσεις του δίσκου συνεχίστηκαν κατέληξα ότι υπάρχουν κάποια βασικά πράγματα (τα οποία παίζουν ρόλο για μένα όσον αφορά την μουσική): ατμόσφαιρα και δομή. Ατμόσφαιρα διότι όλο αυτό το trip hop-rock-industrial πιάτο έχει τις κατάλληλες δόσεις από το κάθε είδος και κυρίως χρησιμοποιούνται εκεί που πρέπει. Ειδικά εάν το ακούσεις βράδυ με ακουστικά και χαμηλό φωτισμό, έχει το χάρισμα να σε ταξιδέψει. Τώρα όσον αφορά την δομή, πιστεύω ότι είναι δίσκος ο οποίος ακούγεται μονορούφι. Η σωστή στρατηγικής σημασίας σειρά με την οποία έχουν τοποθετηθεί τα τραγούδια σε κάνει να λησμονείς εκείνες τις παλιές χρυσές εποχές που έπαιρνες τον δίσκο, τον έβαζες να παίζει, διάβαζες το booklet και πραγματικά δενόσουν μαζί του. Ήξερες ότι στο 4 είναι το τάδε τραγούδι και για κανένα άλλο λόγο δεν θα έπρεπε να βρίσκεται πιο μετά η πιο πριν. Το 4 έπρεπε να είναι στο 4. Τέλος.
Προσοχή: ο δίσκος δεν είναι αυτό που λέμε αριστούργημα. Υπάρχουν κάποια ψιλοαδιάφορα σημεία αλλά ευτυχώς είναι ελάχιστα. Επίσης δεν προσφέρεται για headbanging και λοιπές ασχολίες.Με λίγα λόγια μιλάμε για κάτι πιασάρικο, ευκολοάκουστο( σχετικό είναι αυτό βέβαια), το οποίο προέρχεται από αγαπημένο καλλιτέχνη. Και όσο και αν κέρδισε χρόνο από αρκετή γκρίνια μέχρι το καινούργιο Tool, όταν φτιάχνει τέτοιο κρασί και τέτοια videoclips σαν το ομώνυμο του δίσκου, τότε συγχωρούνται όλα .http://www.youtube.com/watch?v=7E-_J5WWkoc
\\mm//
ΑπάντησηΔιαγραφή