Worshiping music

Γυρνάς σπίτι από την δουλειά (σπάνιο στις μέρες μας), περιμένεις το λεωφορείο ή το τρένο, κυκλοφορείς μέσα σε μια πόλη με χλωμά κατσουφιασμένα πρόσωπα και νομίζεις ότι ζεις σε post apocalyptic ταινία με zombies. "Look at the dead outside my window,wonder what's on their minds." τραγουδούσαν οι In Flames πριν λίγα χρόνια και δεν είχαν άδικο. Μέρα και νύχτα τα ίδια σκατά. Η ίδια πλύση εγκεφάλου, οι ίδιες λέξεις (τις οποίες αρνούμαι να τις γράψω) για νιοστή φορά ακούγονται από στόματα, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα

      Μια ρουτίνα που δεν αλλάζει τίποτα. Είναι λογικό να σε καταβάλει όλο αυτό το κλίμα και χωρίς να  θέλεις γίνεσαι και εσύ ένας από "αυτούς". Ε, λοιπόν όσο υπάρχουν τραγούδια τα οποία με ανεβάζουν ψυχολογικά θα το παλέψω. Το ότι η μουσική λειτουργεί σαν φάρμακο το πιστεύω. Μπορεί να είναι placebo αλλά στην τελική δεν με νοιάζει. Δεν ξέρω πως το καταφέρνουν αλλά μέσα σε 4-5 λεπτά μπορώ να ξεχάσω το άγχος που με κυνηγάει από την στιγμή που ξυπνάω και δραπετεύω. Μπορεί να κρατάει για λίγο το όλο "ταξίδι" but i don't care. Βάζω στο αμάξι το Hammer of the North των Grand Magus στις 5:30 το πρωί και παίρνω δύναμη για την υπόλοιπη μέρα. Ο τύπος στο φανάρι δίπλα μου μπορεί να απορεί που βλέπει έναν τρελό να φωνάζει και κιθάρες να ακούγονται στο τέρμα αλλά δεν πρόκειται να καταλάβει ποτέ. Μέσα στο τρένο η στο λεωφορείο πάλι τα ίδια: οι ίδιες αντιπαθητικές φάτσες, οι ίδιες συζητήσεις, τσακωμοί για το παραμικρό. Εγώ με τα ακουστικά να ακούω Steel Panther και να προσπαθώ να μην φωνάξω το ρεφρέν του Asian Hooker.
      Πλέον λίγα είναι αυτά που μας έχουν μείνει σαν όπλα απέναντι στον αρνητισμό και την μιζέρια. Η μουσική είναι από τα μεγαλύτερα. Σίγουρα. Που αλλού να βρεις τον τρόπο να ανατριχιάσεις, να ξεσπάσεις και στο τέλος να ξέρεις ότι πολύ απλά έχεις ξαναγεμίσει μπαταρίες;
     Και κάπου εδώ με γεμίζουν ερωτήματα για τους τριγύρω μου. Αυτούς που έχουν καθαρά επιδερμική σχέση με το άθλημα. Είναι αυτοί οι the walking dead; Όλοι όσοι δημιουργούν τον ιστό της μιζέριας πάνω μας, τη σχέση έχουν με την μουσική; Έχουν τουλάχιστον ένα τραγούδι που να τους αγγίζει ή μιλάμε για κλινικά νεκρά όντα; Αν και τείνω στο να απαντήσω ναι, δεν νομίζω να μάθω ποτέ.Γαμώτο, θα έπρεπε στα σχολεία να μαθαίνουν Beatles και Pink Floyd από μικρή ηλικία. Θα είχαμε σίγουρα λιγότερα καθάρματα στον πλανήτη. και καλύτερη ψυχολογία. Σίγουρα.