Το ερώτημα μου είναι γιατί και εμείς προσπαθούμε με τα χίλια ζόρια να γίνουμε το ίδιο; Ναι, γουστάρω το βινύλιο. Θες από αισθητική άποψη, από το ότι έχει πιο "ζεστό" ήχο από το CD, ας το δούμε από όλες τις πλευρές. Είναι κάτι πάρα πολύ ωραίο. Τέλος. Γουστάρω τα 70's. Και τα 60's. Τα τραγούδια, τις μπάντες, τους δίσκους και γενικότερα την όλη ατμόσφαιρα που βγαίνει όταν βάλεις να ακούσεις για παράδειγμα ένα δίσκο των Blue Oyster Cult. Μια χαρά. Ο ήχος; Τρομερός. Πάρε για παράδειγμα την παραγωγή του Led Zeppellin II που δημιούργησε σχολή και πες μου αν βρίσκεις ψεγάδι. Όλα άψογα.
Απευθύνομαι σε αυτούς που είναι 40 και κάτω. Τα ζήσαμε αυτά; Δεν θα το έλεγα. Τα αναπολούμε σαν εποχές που έχουν ξεβάψει μέσα στο μυαλό μας. Η υπερβολική παρελθοντολαγνεία έχει και τα όρια της. "Τότε βγαίναν τραγουδάρες, αυτός είναι ήχος" και άλλα τέτοια χαριτωμένα μου έχουν ξεφύγει και εμένα κατά καιρούς. Θέλω να ζήσω τα δικά μου 70's; Ορίστε, έχω Graveyard. Θέλω 80's;
Έχω και Enforcer. Οι παραπάνω μπάντες τα σπάνε. Αλλά ρε γαμώτο, έχω πήξει στο revival.
Δεν είμαι σίγουρος αλλά δεν νομίζω το '75 να υπήρχε μόδα όπου οι μπάντες να παίζανε σαν το '55. Και ξαναλέω: ναι, όλα αυτά τα συγκροτήματα είναι τρομερά. Και τα ακούω και περνάω καλά. Αλλά what about now? Βλέπω τις φωνές εκεί πίσω να δυναμώνουν. Όλες οι ψηφιακές παραγωγές με Pro Tools είναι το ίδιες και τα ίδια πλαστικά τύμπανα, και οι ίδιες κιθάρες κτλ... Διάολε όχι,αν κάποιος θέλει να ξεχωρίσει θα τα καταφέρει. Και τότε αρκετές παραγωγές δίσκων δεν μοιάζανε μεταξύ τους; Η ιστορία κλασσικά, επαναλαμβάνεται. Ας γίνουμε καλύτερα παροντολάγνοι. Δεν λέω για το μέλλον. Όταν έρθει αυτό βλέπουμε.
Λογικά έτσι όπως εξελίσσεται το σκηνικό θα πρέπει να περιμένουμε όπου να ναι την αναβίωση του grunge. Και μετά του nu metal. Και μετά θα ξανάρθει το metalcore πάλι. Και λογικά κάπου το 2030 (αν υπάρχουμε σαν ανθρώπινο είδος ακόμα) θα έχουμε την επετειακή αναβίωση του djent. Ας το δεχτούμε επιτέλους ότι είμαστε digital people. Δεν μάθαμε και δεν είχαμε τα ίδια ερεθίσματα που είχαν τότε. Περισσότερο έχουμε ζήσει στο πετσί μας το mp3, το Bluray και το ipod. Δεν είναι κακό να καταλάβουμε επιτέλους ότι ζούμε την αναλογική μας εποχή τώρα. Η οποία θα μνημονεύεται σε 15,20 χρόνια. Τότε που θα λέει το ένα παιδάκι στο άλλο: "Καλά, βρήκα στον σκληρό του πατέρα μου ένα αρχείο από το 2011 με τους Tesseract μέσα. Τους έχεις ακούσει; Καλά μιλάμε αυτές ήταν μπάντες. Όχι σαν κι αυτές σήμερα. Και έχει μια παραγωγάρα...άσε, τι να σου λέω. 100% ψηφιακή,όχι πλαστικούρες. Αυτές ήταν εποχές ρε γαμώτο..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου