Τέλος στο φασισμό του metal και του rock! Κάτω η χούντα του σκληρού ήχου! Έχουμε σκεφτεί καθόλου, τι είδους πλύση εγκεφάλου μας γίνεται συστηματικά μέσα από τα must και must not αυτής της κουλτούρας στην οποία ανήκουμε; Αυτό που λαμβάνω συνέχεια σαν μήνυμα είναι ότι εμείς ακούμε κάτι που σφύζει από ποιότητα και οι άλλοι ξημεροβραδιάζονται με "σκουπίδια". Κάτω επιτέλους αυτή η χούντα! Ας κοιτάξουμε λίγο τα μούτρα μας στο καθρέφτη. Φοράμε ένα Τ Shirt μιας μπάντας και νομίζουμε ότι κάτι είμαστε. Έχω καταλάβει όμως για ποιον λόγο οδηγούμαστε σε αυτή τη συμπεριφορά. Κατά βάθος ζηλεύουμε. Σαν αρρωστημένες γκόμενες κάνουμε. Βαθιά μέσα μας θα θέλαμε να είμαστε πρώτη σειρά σε ένα live του Ρουβά με αμέτρητες γυναικείες παρουσίες τριγύρω μας. Να πετάξουμε επιτέλους τα μαύρα και να φορέσουμε ένα πιο ζωντανό χρώμα βρε αδερφέ. Όλοι αυτοί δηλαδή που φοράνε φούξια μπλούζες πάθανε κάτι;
Μακάρι κάποια στιγμή να δούμε την αλήθεια. Δεν μας καταλαβαίνω καθόλου και ντρέπομαι για μας. Επειδή ακούμε Tool που έχουν 10λεπτα τραγούδια, γινόμαστε αυτομάτως μάγκες; Τι κακό έχουν επιτέλους τα τρίλεπτα τραγούδια που παίζονται στο ράδιο συνεχώς; Και οι Napalm Death έχουν σύνθεση ελάχιστων δευτερολέπτων. Εκεί γιατί δεν κράζουμε για εμπορικό ξεπούλημα; Δεν μας παίρνει,ε; Η κατάσταση είναι απλή. Όπως τα προσωπεία του αρχαίου δράματος, έτσι και οι ζωές μας
κυριεύονται μονάχα από 2 συναισθήματα. Όταν ένα χαρούμενο pop beataki (έτσι γράφεται;) λέει στους στίχους του με αφελή τρόπο(είναι αθώο βρε και παιδικό,ξυπνάτε!) ότι τον/την αγαπάει και τα δίνει όλα για πάρτη του/της, εκείνη τη στιγμή νιώθουμε την χαρά! Όταν όμως ο/η αοιδός λέει με βαρύ παράπονο ότι αυτός/αυτή φταίει για όλα τα δεινά του κόσμου, βιώνουμε τη λύπη! Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είμαστε τόσο ζώα και δεν το έχουμε καταλάβει τόσα χρόνια. Η ζωή κινείται σε 2 ταχύτητες. Νιώστε επιτέλους!
Λέμε συνέχεια με καμάρι ότι το metal έχει θεατρικά στοιχεία και προσφέρει διασκέδαση μαζί με σκέψη. Υποτίθεται ότι όλοι εμείς αυτά τα εκτιμούμε και έτσι ακονίζεται το μυαλό μας. Κούνια που μας κούναγε! Αν ήταν όντως έτσι θα εκτιμούσαμε την παραπάνω εικόνα με την δημοφιλή τραγουδίστρια και τα ΜΑΤ στο φόντο. Αλλά όχι! Πέσαμε σαν τα κοράκια να την φάμε. Ρε βάλτε λίγο το μυαλουδάκι σας να δουλέψει. Τόσο πολύ μας έχει υπνωτίσει αυτή ροκ τελικά; Ο καλλιτέχνης προσπαθεί να περάσει ένα μήνυμα. Τόσο απλό είναι. Δηλαδή η παραπάνω εικόνα τι περισσότερο έχει από αυτό το Operation Mind-Live-πείτε το όπως θέλετε-crime; Το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε δυστυχώς είναι να πηγαίνουμε σαν τα πρόβατα στα δισκάδικα και να αγοράζουμε ακόμα δίσκους! Χα! Αυτή η μουσική μας έχει υπνωτίσει τόσο ώστε ανοίγουμε τα πορτοφόλια μας και χαρίζουμε λεφτά σε όλους αυτούς τους εκατομμυριούχους όπως οι Dillinger Escape Plan. Και όλα αυτά γιατί μας πουλάνε μπλούζες, CDs και βινύλια που έχουν και καλά ωραίες ζωγραφιές απ έξω. Αυτοί που πηγαίνουν στα μπουζούκια περισσότερο υποστηρίζουν τον καλλιτέχνη που αγαπάνε. Με τα λουλούδια που πετάνε σε ένα βράδυ, βοηθάνε το οποιοδήποτε αγόρι και κορίτσι που ξεκίνησε από το ελληνικό λαικό underground για να πραγματοποιήσει το όνειρο του μετά από χρόνια μόχθου.
Αλλά που να ξέρουμε εμείς. Εκεί στη βαβούρα μας και στους τύπους που ουρλιάζουν λες και τους σφάζουν. Θα μπορούσα να συνεχίσω αλλά δεν έχει νόημα. Πιστεύω έχω γίνει κατανοητός. Ξέρω ότι δεν θα με ακούσετε. Ξέρω ότι δεν θα βγάλετε τις παρωπίδες σας. Ούτε πρόκειται να ξυρίσετε τα γένια σας. Αγροίκοι θα μείνουμε μια ζωή και δικαίως θα μας κοροιδεύουν. Ήδη νιώθω να ξαναπέφτω σε αυτό το ναρκωτικό που λέγεται rock. Ανοίγω το Cd palyer και βάζω να παίξει το καινούργιο Witchcraft. Γαμώτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου