Μεταξύ μας είμαστε και δεν χρειάζεται να ντρεπόμαστε. Εξάλλου οι μέρες της αστείρευτης στενομυαλιάς έχουν περάσει και ανήκουν στο σκονισμένο παρελθόν (λέμε τώρα). Όσο και να γουστάρουμε να ακούμε κιθάρες που τρυπάνε τα αυτιά μας σαν μετροπόντικες, όσο πορωνόμαστε να γκαρίζουμε σαν βραχνιασμένοι φάλτσοι γάιδαροι μαζί με κάφρους ή υψίφωνους frontmen έρχεται μια στιγμή που χρειάζεσαι διακοπές. Αυτές μπορεί να διαρκέσουν 1 ώρα, μπορεί και ένα μήνα. Ποτέ δεν ξέρεις. Έτσι κι αλλιώς (πιστεύω όλοι) έχουμε περάσει περιόδους "μουσικής απαλεψιάς". Είτε δεν κυκλοφορεί κάτι καλό, είτε κυκλοφορούν σούπερ δίσκοι μαζεμένοι (να σαι καλά ρε 12), είτε πολύ απλά δεν μπορώ άλλη δίκαση βρε αδερφέ. Έχει πήξει το κεφάλι μου. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Σε εκείνο το κρίσιμο σημείο στρέφεσαι σε "άλλες" μουσικές. Βασικά βλακείες λέω. Στρέφεσαι στην ίδια γαμάτη μουσική απλά αυτή ονομάζεται διαφορετικά. Pop, soul, funk, country, jazz. Άμα το μυαλουδάκι σου έχει παράθυρο και το ανοίγεις που και που για να μπει φρέσκος αέρας μπορεί να κολλήσεις άσχημα με κάτι που δεν το περιμένεις. Ok, δεν νομίζω να μπω ποτέ στο tripάκι να παθιάζομαι με Παντελίδη αλλά you got the point. Εντελώς τυχαία διάλεξα μερικά ακούσματα που γουστάρω (άλλα έχουν μια μικρή επαφή με τον ήχο μας, άλλα είναι εντελώς ξεκάρφωτα) και δεν είναι του "κύκλου" μας. Οι εποχές των guilty pleasures τελείωσαν. Πάρτο χαμπάρι.
Janelle Monae
Την έμαθα όταν εμφανίστηκε στην κυριολεξία από το πουθενά το 2010 και με την πρώτη ακρόαση κόλλησα μαζί της σαν μαρμελάδα. Η συμπαθέστατη Janelle "το έχει". Μόλις ακούσεις την μίξη ιδιωμάτων που επιχειρεί στα τραγούδια της θα το καταλάβεις. Από ξεκάθαρη pop μέχρι σφήνες από ωραίες κιθάρες και μια soul ατμόσφαιρα να τα καλύπτει όλα, έχει αυτά τα τραγούδια που έχουν στόχο να γίνουν hits. Και το καταφέρνουν από τα αποδυτήρια. Φωνή από αυτές που βρίσκεις σπάνια και αυτή η αίσθηση του θέλω να σηκωθώ και να χορέψω αλλά δεν ξέρω πως γιατί δεν το έχω θα "παίξει" σίγουρα. Όταν το mainstream σου προσφέρει και καλά RnB και υποτιθέμενη hipster κουλτούρα, εσύ προτίμησε το real thing. Όταν βγάλει καινούργιο δίσκο, θα το φωνάξω στους δρόμους. Recommented Realease: The ArchAndroid (Suites II & III)
Jamey Johnson
Φαντάζομαι όταν ακούς τον όρο country σου έρχονται στο μυαλό κάτι τύποι από το Texas, ντυμένοι με καουμπόικες στολές οι οποίοι χορεύουν πάνω σε πανυγηρτζίδικους ρυθμούς. Χμ, και να και όχι. Ο Johnson δεν ανήκει σε αυτή τη κατηγορία πάντως. Και επειδή γουστάρουμε άπειρα την μουσική κληρονομιά που προέρχεται από τις νότιες πολιτείες των Η.Π.Α., αυτός εδώ ο τύπος είναι ένα καλό παράδειγμα σοβαρής και προσεγμένης country μουσικής. Στην ουσία μιλάμε για guitar driven τραγούδια και αυτό ίσως είναι το κλειδί για να μπορέσει να τον ακούσει πιο εύκολα ένας rock n roller.
Πλέον θεωρείται από τα μεγαλύτερα ονόματα του είδους και έχει συνεργαστεί με την αφρόκρεμα της σκηνής. Με μια πραγματικά ειλικρινή και ζεστή φωνή μας τραγουδάει για (βάζω το χέρι μου στη φωτιά) πραγματικές εμπειρίες βγαλμένες από τη ζωή του. Επίσης περιμένουμε καινούργιο δίσκο. Recommented Realease: The Guitar Song
My Morning Jacket
Πριν 2 χρόνια και ενώ χάζευα κλασσικά στο Ίντερνετ, πετυχαίνω ένα τραγούδι που λέγεται Holding On To Black Metal. Ε, δεν ήθελα και πολύ, με ιντρίγκαρε ο τίτλος και έβαλα να το ακούσω. Αυτό που βγήκε από τα ηχεία είναι το τελευταίο πράγμα που θα περίμενα να ακούσω. Δεν τα πηγαίνω και πολύ καλά στο να περιγράφω τι ακριβώς παίζει μια μπάντα, αλλά τούτους εδώ τους περιγράφουν σαν ψυχεδελικό rock. Εμένα μου ακούγονται σαν να έχεις πάρει τους Dredg, τους έχεις ταίσει LSD, φτιάχνουν τραγούδια για κατάληψη των charts και κάπου στο βάθος μπορείς να τους φανταστείς με λίγο περισσότερο distortion να ανήκουν το τμήμα του occult rock. Περίεργα κόλπα. Τους έχω πετύχει να εμφανίζονται σε επεισόδιο καραmainstream αμερικάνικης τηλεοπτικής σειράς αλλά να παραμένουν καλλιτέχνες. Βγάλτε μόνοι σας τα δικά σας συμπεράσματα. Recommented Realease: Circuital
Th' Legendary Shack Shakers
Μιας και μιλήσαμε για Νότο λίγο πιο πάνω εδώ έχουμε να κάνουμε με μια ιδιαίτερη περίπτωση. Οι Shakers είναι περίπτωση love/hate. Ξεκάθαρα. Είτε θα τους βρεις αποκρουστικούς (κακό του κεφαλιού σου), είτε θα ορκιστείς αιώνιος fan τους το πρώτο δευτερόλεπτο που θα εκτεθείς σε αυτό που κάνουν. Μόλις γίνεις και εσύ ένας από εμάς, η δίψα σου για διεστραμμένο χορό πάνω σε αυτό το παρανοικό μουσικό χαλί που δημιουργούν, θα σε κυριέψει. Φαντάσου ότι είναι βράδυ κάπου στην Λουισιάνα και δίπλα σε ένα έρημο highway, έχει στηθεί γύρω από μια φωτιά ένα ξέφρενο party καλεσμένους punkηδες, southern rockers, τύπους που γουστάρουν rockabilly και κάνα δυο goth lovers. Όλοι πίνουν άπειρο αλκοόλ και ορκίζονται ότι περνάνε τέλεια ενώ χορεύουν σαν δαιμονισμένοι τριγύρω από τις φλόγες. Εσύ θα πας ή όχι; Recommented Realease: Swampblood
The Lonely Island
Αν μιλήσω κι άλλο γι αυτούς θα δημιουργηθεί μια καινούργια κατηγορία πάνω από τον χαρακτηρισμό γραφικός για να με περιγράψει. Όσοι δεν ξέρουν θα μάθουν μόλις κάνουν κλικ στο βίντεο από κάτω. Οι υπόλοιποι ας καούμε ακόμα μια φορά... Recommented Realease: Everything
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου