Είμαστε στη μέση του καλοκαιριού. Και αν εξαιρέσεις κάποιες μικρές ασήμαντες λεπτομέρειες (δεν έχουμε λεφτά, δεν υπάρχουν δουλειές, ο κόσμος τριγύρω σου είναι ηλίθιος και άλλα τέτοια αφελή γεγονότα), όλα μοιάζουν ειδυλλιακά. Βασικά πέρα από την ένδυση των γυναικών και την απόλαυση του μπάνιου, δεν βρίσκω κάτι άλλο αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Όλα τα θετικά αυτή την εποχή υποβαθμίζονται αυτομάτως χωρίς το κατάλληλο soundtrack. Θα μπορούσα εύκολα να σου αραδιάσω 20 ποζεροδίσκους από το 1983 έως το 1988 και το θέμα θα έληγε εκεί. Επειδή είμαστε όμως κουτοπόνηροι και δεν διαλέγουμε την εύκολη οδό, ας δούμε μερικές ταιριαστές επιλογές για τις καλοκαιρινές μέρες (κυρίως νύχτες).
The Night Flight Orchestra - Internal Affairs
Είναι περσινό αλλά εμένα μου ακούγεται ήδη κλασσικό. Καταρχήν μας ήρθε από εκεί που δεν το περιμέναμε. Αντί για Καλιφορνέζους νοσταλγούς παλιών καλών εποχών, αντικρίσαμε τις φάτσες του τραγουδιστή των Soiwork και του μπασίστα των Arch Enemy. Ο Strid έχει φωνάρα για τέτοιο ύφος και η μουσική δεν ακούγεται σαν κακέκτυπο των (πολυαγαπημένων) 80's. Αντιθέτως, πρόκειται περί motivation album. Και εκεί είναι το σημαντικότερο. Με κάνει να ψάξω (ή και να μοντάρω μόνος μου) να βρω τα ρούχα που φορούσε ο Don Johnson στο Miami Vice, με μπλούζα Kansas ή Foreigner από μέσα και να αλωνίσω τους δρόμους μέσα στη καλοκαιρινή νύχτα. Ασχέτως αν θα συλλέξω ολόκληρη τη χλεύη όποιου τύχει να με δει.
Για κάτι τέτοια αξίζει να καταστρέψεις την υπόληψη σου.
Glenn Frey - The Best Of
Μιας και μιλήσαμε για Miami Vice, τι πιο ιδανικό από τον άνθρωπο που συμμετείχε στο soundtrack του. Ο Glenn Frey αφού διαλύθηκαν οι Eagles δεν έκατσε με σταυρωμένα χέρια. Ότι έκανε βέβαια δεν συγκρίνεται με τις δουλειές του πρώην συγκροτήματος του (κυρίως επειδή κινήθηκε σε πιο γλυκανάλατα pop μονοπάτια) αλλά μόνο και μόνο επειδή μας έδωσε τραγούδια όπως το You Belong To The City, όλα συγχωρούνται. Απαραίτητη προυπόθεση για την ακρόαση αυτού του δίσκου: είσαι καψούρης/α με τον/την τύπο/τύπισσα που νομίζει ότι το ημερολόγιο αντί για 2013 γράφει 1983 και ψάχνεις τρόπο να τον/την ρίξεις. Just push play.
Daft Punk - Random Access Memories
Με τούτο εδώ έχει γίνει και θα συνεχίσει να γίνεται μέχρι το τέλος της χρονιάς πολύ κουβέντα. Όσο κάφρος και να είσαι, όσο και αν δεν μπορείς να εγκαταλείψεις τα μεταλλικά ιδεώδη, οφείλεις να παραδεχθείς ότι εδώ έχουμε ΚΑΛΗ μουσική. Και καταβάθος θέλεις να χορέψεις. Ναι, το ξέρουμε. Μην κρύβεσαι. Όταν ακούς το Give Yourself To Dance θέλεις να κάνεις αυτό που λέει ο τίτλος. Όλοι το πάθαμε. Και μην σταθείς στο Get Lucky που είναι πιο πιασιάρικο και από τα γυαλιά ηλίου. Ακούγοντας τον δίσκo για κάποιο ασυνάρτητο λόγο μεταφέρομαι σε κάποιο bar δίπλα σε πισίνα πίνοντας cocktails. Και δεν με χαλάει καθόλου. Α, και το Instant Touch είναι το τραγούδι της χρονιάς. Για όσο διαρκεί τουλάχιστον.
Creedence Clearwater Revival - Greatest Hits
Φορτώνεις στο MP3 Player σου τα άπαντα από αυτή την μηχανή παραγωγής hits και από την παραλία της Λούτσας που λιάζεσαι, μεταφέρεσαι προς Λουιζιάνα μεριά (μιας και είναι της "φάσης" τελευταία). Μπορεί να υπήρξαν μόνο 4 χρόνια (!!!) αλλά παρέδωσαν 7 κλασσικούς δίσκους και άπειρα singles. Γενικά μιλάμε για τον ορισμό του classic rock, υποκειμενικά για ένα από τα πιο υποτιμημένα συγκροτήματα (μιλώντας πάντα για τα ελληνικά δεδομένα) το οποίο ίσως τύχαινε να ακούσεις από μια συλλογή τύπου Rock Ballads 28. Άψογο για την εποχή.
New Long Fest
Ξέρω τι σκέφτεσαι. Έχεις βαρεθεί να σε πρήζουν για αυτά τα Μουσικά Κύματα λες και πρόκειται για φεστιβάλ που γίνεται στο Donington και παίζουν οι Maiden. Να σου πω κάτι. Καλύτερα να μην έρθεις. Όταν εγώ θα λιώνω σε ένα metal 8ωρο (περίπου), θα τρώω το σουβλάκι μου με 1 ευρώ και πίνω την μπύρα μου με 2, θα στα ποστάρω επίτηδες στο facebook, έτσι για να ζηλέψεις. Α, και ίσως ρίξω και καμιά βουτιά στο ενδιάμεσο. Εσύ τρέχα να στριμωχθείς σε κάποιο in μαγαζάκι, στάζοντας ιδρώτα και πίνοντας μπουγαδόνερο. Πέρα από την πλάκα, ο όρος καλοκαιρινή metal εκδρομή ταιριάζει απόλυτα. Ρε, μήπως αυτό έπρεπε να λέγεται Heavy By The Sea?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου