Την Κυριακή το βράδυ που μας πέρασε και αφού ασκήσαμε το εκλογικό μας δικαίωμα, αποφάσισα να πάρω το δρόμο για το An club όπου θα λάμβανε μέρος το The New Wave Of Modern Metal part II. Μιας και είχα καταφέρει σαν ηλίθιος να χάσω το part 1 που είχε λάβει χώρα αρκετούς μήνες πριν στη Νέα Μάκρη, ήξερα ότι ένα τέτοιο live δεν χάνονταν. Γνωρίζοντας την τίμια προσπάθεια για την διοργάνωση της συγκεκριμένης συναυλίας με αποκλειστικό σκοπό την ΚΑΥΛΑ και μόνο για την μουσική που γουστάρουμε, ήξερα μέσα μου ότι αυτή θα ήταν one hell of a night. Αυτό που με εξίταρε κυρίως όμως ήταν το ότι από τις μπάντες που θα παίζανε,δεν είχα ακούσει νότα. Παρά μόνο τζούρες μουσικής από το clip που διαφήμιζε το live στο You Tube. Με λίγα λόγια, το μέλλον της εγχώριας σκηνής μπροστά μου, έτοιμο για "φάγωμα".
Ξεκίνημα με τους Rahu και μα το Βούδα μας βάλανε με το καλημέρα στον βούρκο της μουσικής τους. Βαρύς και ασήκωτος ήχος ξεχύνεται, το rythm section κρατάει γερά το οικοδόμημα, οι κιθάρες ξερνάνε sludge νοοτροπία παντού και πάνω απ όλα ένας καθαρά black metal (έτσι φαίνεται στα δικά μου μάτια τουλάχιστον) frontman, o οποίος ήταν φτυστός ο Anselmo εποχής Superjoint Ritual, δίνει ρέστα. Ιδανικότατο ξεκίνημα και μετά από λίγο στην σκηνή ανεβαίνουν οι D-Human. Stick to the basics φιλοσοφία και το γνήσιο hardcore είχε την τιμητική του. Ο ήχος τους, μια μίξη από Sick of it all με Hatebreed περάσματα ήταν άψογος για το επόμενο μισάωρο. Καλύτερη στιγμή για μένα, το bluesy solo σε ένα τραγούδι τους, το οποίο παρότι δεν ταιριάζει με το ύφος τους, κόλλαγε μια χαρά. Μικρή παρατήρηση: θα ήθελα περισσότερη κινητικότητα πάνω στην σκηνή. Συνέχεια δώσανε οι Above us the waves από την Καβάλα οι οποίοι είναι άριστοι σε αυτό που κάνουν. Τι είναι αυτό; Σύγχρονο metalcore. Ωραίες μελωδίες από Σουηδία και Αμερική μερία, με έναν αρκετά κινητικό frontman έπαιξαν έτσι όπως έπρεπε. Ο ήχος τους δεν είχε ιδιαίτερες εκπλήξεις αλλά ήταν ουσιαστικοί. Πολύ καλή και η διασκευή τους στο Carrion των Parkway Drive. Και ενώ η μπύρα συνεχίζει και ρέει άφθονη με πιάνουν απροετοίμαστο οι Kin Beneath Chorus. Μιλάμε για μια αλωνιστική μηχανή από την Θεσσαλονίκη με έναν από τους καλύτερους drummers στην πιάτσα. Έτσι απλά για το επόμενο μισάωρο, μας κόλλησαν στον τοίχο με τον υπερbrutal ήχο τους ενώ έστω και μια απλή ματιά στην σκηνή να έριχνες, θα καταλάβαινες ότι η μπάντα μπάλα σε άλλο επίπεδο. Και μετά, πολύ απλά...Everfailed. Πριν λίγο καιρό είχαν ανοίξει την συναυλία των Septic Flesh στο Ρέθυμνο και με το που ξεκίνησαν μας έβαλαν αμέσως σε ένα σκοτεινό mood. Με πλήκτρα κυρίως σαν χαλί, η μπάντα έπαιξε άψογα παρά κάποια μικροπροβλήματα στον ήχο. Νικητής των διασκευών το Roots το οποίο απέδωσαν καλύτερα από το Blinded by fear. Η βραδιά έκλεισε με τους Endsight. Φανατικό κοινό, άπειρα λίτρα ιδρώτα πάνω στην σκηνή, ο Έλληνας Tom Morello στην κιθάρα (εμφανισιακά), ήχος χωνευτήρι που χωράει από The Haunted μέχρι punk τζούρες και το live έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο. Το να κάτσω να προσθέσω και άλλα αχρείαστα κοπλιμέντα το βρίσκω χάσιμο χρόνου. Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι χρειαζόμαστε τέτοιες υγιείς συναυλίες,έστω και αν είμαστε όλοι κι όλοι 100 άτομα. Με τέτοια συγκροτήματα προσωπικά δεν φοβάμαι τίποτα για το μέλλον αυτής της μουσικής....
Ξεκίνημα με τους Rahu και μα το Βούδα μας βάλανε με το καλημέρα στον βούρκο της μουσικής τους. Βαρύς και ασήκωτος ήχος ξεχύνεται, το rythm section κρατάει γερά το οικοδόμημα, οι κιθάρες ξερνάνε sludge νοοτροπία παντού και πάνω απ όλα ένας καθαρά black metal (έτσι φαίνεται στα δικά μου μάτια τουλάχιστον) frontman, o οποίος ήταν φτυστός ο Anselmo εποχής Superjoint Ritual, δίνει ρέστα. Ιδανικότατο ξεκίνημα και μετά από λίγο στην σκηνή ανεβαίνουν οι D-Human. Stick to the basics φιλοσοφία και το γνήσιο hardcore είχε την τιμητική του. Ο ήχος τους, μια μίξη από Sick of it all με Hatebreed περάσματα ήταν άψογος για το επόμενο μισάωρο. Καλύτερη στιγμή για μένα, το bluesy solo σε ένα τραγούδι τους, το οποίο παρότι δεν ταιριάζει με το ύφος τους, κόλλαγε μια χαρά. Μικρή παρατήρηση: θα ήθελα περισσότερη κινητικότητα πάνω στην σκηνή. Συνέχεια δώσανε οι Above us the waves από την Καβάλα οι οποίοι είναι άριστοι σε αυτό που κάνουν. Τι είναι αυτό; Σύγχρονο metalcore. Ωραίες μελωδίες από Σουηδία και Αμερική μερία, με έναν αρκετά κινητικό frontman έπαιξαν έτσι όπως έπρεπε. Ο ήχος τους δεν είχε ιδιαίτερες εκπλήξεις αλλά ήταν ουσιαστικοί. Πολύ καλή και η διασκευή τους στο Carrion των Parkway Drive. Και ενώ η μπύρα συνεχίζει και ρέει άφθονη με πιάνουν απροετοίμαστο οι Kin Beneath Chorus. Μιλάμε για μια αλωνιστική μηχανή από την Θεσσαλονίκη με έναν από τους καλύτερους drummers στην πιάτσα. Έτσι απλά για το επόμενο μισάωρο, μας κόλλησαν στον τοίχο με τον υπερbrutal ήχο τους ενώ έστω και μια απλή ματιά στην σκηνή να έριχνες, θα καταλάβαινες ότι η μπάντα μπάλα σε άλλο επίπεδο. Και μετά, πολύ απλά...Everfailed. Πριν λίγο καιρό είχαν ανοίξει την συναυλία των Septic Flesh στο Ρέθυμνο και με το που ξεκίνησαν μας έβαλαν αμέσως σε ένα σκοτεινό mood. Με πλήκτρα κυρίως σαν χαλί, η μπάντα έπαιξε άψογα παρά κάποια μικροπροβλήματα στον ήχο. Νικητής των διασκευών το Roots το οποίο απέδωσαν καλύτερα από το Blinded by fear. Η βραδιά έκλεισε με τους Endsight. Φανατικό κοινό, άπειρα λίτρα ιδρώτα πάνω στην σκηνή, ο Έλληνας Tom Morello στην κιθάρα (εμφανισιακά), ήχος χωνευτήρι που χωράει από The Haunted μέχρι punk τζούρες και το live έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο. Το να κάτσω να προσθέσω και άλλα αχρείαστα κοπλιμέντα το βρίσκω χάσιμο χρόνου. Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι χρειαζόμαστε τέτοιες υγιείς συναυλίες,έστω και αν είμαστε όλοι κι όλοι 100 άτομα. Με τέτοια συγκροτήματα προσωπικά δεν φοβάμαι τίποτα για το μέλλον αυτής της μουσικής....
Steve, o laos sou perimenei na grapseis gia to kainourgio burzum! se latrevoyme, stay heavy
ΑπάντησηΔιαγραφή